Kada su kompleksi u pitanju, drzim se klisea. Nema nista gore od kretivnog kompleksizma. Drzim se provjerenog, idem u korist svoje stete i autodestruktivnosti. Ne projiciram i ne usmjeravam svoje komplekse na tudja ledja. Znaci, vrlo sam konzervativan kompleksas. Bjezim iz potencijalno dobrih situacija iz straha od neadekvatnosti. Bjezim i ucim. Ucim kako naredni put pobjeci pravovremeno i ne skretati na sebe paznju tokom bjezanja. Jer, I run like a motherfucker.  Okrenem ledja bas kada ne bih trebala. Okrecem ledja i ucim. Ako ces vec okretati ledja, onda ih okreci prema zidu. Jer, my ass is banging baby. Izvinjavam se previse. U stalnom sam strahu da sam smetnja. Nalazim coskove za skrivanja. Ali, ucim. Ucim mjeru skrivanja i otkrivanja. Jer, nobody puts baby in a corner. Kreativan kompleksizam vec uzima zrtve, Usmjerava se na druge kroz projiciranje kojekakvih besmislica. Kreativan kompleksizam je destruktivan i ne vozi auto. Ponekad, kreativnost znaci zlo. Ponekad.